کـــره ای
گــفــت بـــه بابای خرش// پــــدر از هـــمـــه جــا بـی خبرش وقـــت آن
اســــت بــــرای پســرت// ایـــــن الاغ نـــــــرّه ی کــــره خــرت
مــاده ای خـــوشگـل و زیـبا گیری// تـــو کــه هر روز به صحرا میری
وقـــت آن اســت کـه زن دار شـوم// ورنـــه از بـــی زنـــی بــیمار شوم
پـــدرش گــفــت کــه ای کـره خَرَم// ای عــزیـــز دل بـــابــــا ،
پــســرم تـــو کـــه در چــنــتــه نداری آهی// نـــه طــویـــلــه ، نه
جُلی نه کاهی تـــو کـــه جــز خـوردن مال پدرت// پـــــــدر نـــــــرهّ
خـــــر دربــــدرت هـــیـــچ کـــار دگــری نیست تورا// یک جو از عقل به
سر نیست تورا به چه جرأت تو زمـن زن طـلــبی// بـــاورم نـیــست کـــه
ایـنقدر جَلبَی بـــایـــد اول تـــو بــگـیـری کاری// بــهـــر مــــردم
بــبـــری تــو باری بعـد از آن یک دو تا پالان بخـری// بـهــر آن کُــرّه
خـــوشگـــل بـبـری یک طــویــلـه بکنی رهن و اجار// تــا کــه راضــی
شــود از تو آن یار بـعــد بـایــد بـخری رخت عروس// بـهـر آن مـاده خــر
خـوب و ملوس جُـــلـی از جــنـــس کــتـــان اعلا// روی جُـــل نـقــش و
نـگـاری زیـبـا بــعـــد بـــایـــد بـــکـــنی گلکاری// بــهــر مــاشـیـن
عروس یـک گاری وقــتی ایـــنـهــا بـــشـــود آمــاده// بــعـــد از ایـــن
زنـــدگــیـــّت آغـازه می بــری مـــاده خــرت را حجله // بــا تـــأنــی
نَـکــه بـــا ایـــن عـجـله بــشـنــو ایــن پــنــد زبابای خرت//
پــــــدر بـــــا ادب و بــــا هــــنـــرت تــا کـــه اســبــاب
مــهــیــا نشود// موسم عــقــد تــو بــر پا نشود پــس از امــروز بــرو
بر سرِ کار// تــا نـــهـــنـــد آدمـــیـــان پــشتت بار
مهرداد
شنبه 11 شهریورماه سال 1391 ساعت 05:46 ب.ظ
0 لایک